Rozdział 50

-No ja po prostu już bym im łby pourywała!
-Spokojnie. Mi też się to nie podoba, ale nie mam pojęcia co zrobić. Michał chce zapłacić im tą kasę by zostawili nas w spokoju.
-Ale to trzeba rozegrać inaczej!-mówi.
-Jak?-zapytałam patrząc na nią.
-Ja już wiem. Chodź idziemy!
-Gdzie?-pytam i biegnę za nią.
-Do ciebie.

Kiedy obie weszłyśmy do mieszkania na kanapie siedział Kubiak i zajadał chipsy.

-Ooo cześć dziewczyny.-mówi.
-Hej Michał.-odpowiadamy równocześnie.
-To powiesz mi w końcu co wymyśliłaś?-pytam.
-Michał.-zwraca się do mojego chłopaka przyjaciółka.-Dzwonili już rodzice Kingi?
-Nie jeszcze.
-I bardzo dobrze.-powiedziała siadając koło Michała i częstując się chipsami.
-Co kombinujesz?-stanęłam zasłaniając obojgu telewizję.
-No jak to co? Nie zapłacicie im tej kasy.
-Co?!-oboje patrzymy na nią zdziwieni.
-No normalnie. Zrobicie coś o wiele lepszego.-i uśmiecha się w ten cwaniacki sposób.
-No mów żesz do cholery!-krzyknęłam, bo doprowadzała mnie już do szewskiej pasji.
-Jak to się mówi oko za oko, ząb za ząb.-spokojnie odpowiada.
-Michał trzymaj mnie, bo zaraz coś jej zrobię jak nie powie wprost o co chodzi!-wkurzona powiedziałam.
-Oj Kinga nie denerwuj się.-odzywa się dziewczyna. –Po prostu musisz coś zrobić innego, bo jak zapłacicie, to za kilka miesięcy oni pojawią się z kolejnymi żądaniami, a wy musicie ucieszyć ich na dobre.
-Czyli jak?-pytam.
-Tym samym czym oni ciebie.
-Szantażem?-dopytuje chcąc dowiedzieć się czy to o to jej chodzi.
-Bingo.-i uśmiecha się wkładając do ust kolejną porcję chrupek.
-Ale jakim szantażem?-dopytuje gdyż nie miałam pomysłu na nic konkretnego.
-No pomyśl…..bardzo zależy im na kasie?
-Bardzo.
-Dużo daje im ta firma gdzie teraz pracują?
-Tak i to sporo.
-I zapewne nie chcieliby stracić pracy.
-Oczywiście, że nie.
-Nie sądzę, że głównie założyciele chcieliby trzymać takich pracowników kiedy w niekorzystnym świetle czytano by o nich w gazetach i Internecie. To mogłoby zaszkodzić wizerunkowi firmy.
-Tak tylko co ja mogę zrobić?
-Ty jesteś głównym powodem Kinga.-oznajmia i przez chwilę milczę by wszystko poukładać w głowie. Uśmiecham się kiedy rozumiem do czego ona zmierza.
-No tak…..w końcu kto nie chciałby usłyszeć tego jak traktowana była córka złotej medalistki.
-No właśnie. Każdy z chęcią by to przeczytał.
-Jesteś genialna.-mówię i podbiegam mocno ją do siebie tuląc.
-Chcę pomóc i mam nadzieję, że mi się udało.
-Nawet nie wiesz jak.-odzywa się Kubiak.-Pati masz u mnie wejściówki VIP na cały sezon Plus Ligii i gdy zacznie się reprezentacja to samo.
-Ojej nie spodziewałam się tego.-mówi patrząc na chłopaka.
-Należy ci się to i o wiele więcej za to co robisz dla nas.-powiedział i uśmiechnął się do nas.
-Moi kochani. Wy jesteście szczęśliwi to i ja jestem.-powiedziała.

Po jakichś 10 minutach zadzwonił telefon. Podniosłam się i spojrzałam na wyświetlacz.

-To oni.-mówię.
-Odbieraj i dawaj na głośnomówiący.-szybko każe mi Pati, a ja robię to.

-No i jak zastanowiłeś się nad naszą propozycją?-pyta kobiecy głos.
-Na nic się nie zgadzam. Michał też wam nic nie zapłaci.-mówię.
-Jesteś tego pewna? On zrobi dla ciebie wszystko, więc zapłaci nam.
-Nie! I ja dopilnuję by to się nie stało, a wiecie dlaczego?
-No czemu?
-Ponieważ sądzę, że nie chcielibyście być na językach całego świata.-odpowiadam.
-O czym ty mówisz?!
-Rozumiecie?! Jeśli nie zostawicie nas w spokoju to ja obiecuję, że zniszczę was. Pójdę na jakiś wywiad, do telewizji gdziekolwiek i opowiem jak mnie traktowaliście, jak szantażowaliście, że skrzywdzicie Michała. Rozumiecie? Powiem wszystko! I wszyscy się o tym dowiedzą łącznie z rodzicami Davida. Nie sądzę, że chcieliby aby tacy ludzie pracowali i naruszali dobre imię ich firmy. Źle się ludziom będzie to kojarzyło i wyrzucą was. A potem……potem o pracę nie będziecie mieli tak łatwo.
-Nie zrobisz tego!-wysyczała.
-Chcecie się przekonać? !No pytam chcecie?! Nawet zaraz mogę coś znaleźć. Kto by nie chciał, abyśmy udzielili wywiadu skoro cały internet huczy o naszym związku. To będzie dodatkowy plus. Szybko wszystko się rozjedzie, a wy nie będziecie mieć życia!
-Jesteś podła. Wiesz ile my na ciebie kasy wydaliśmy?! Ile humorków musieliśmy twoich znosić?!
-Chcecie tą kasę którą na mnie wydaliście?! Żartujecie sobie?! Przecież wy głównie zabieraliście moje wygrane z konkursów . Ja nic z tego nie widziałam więc nie mówcie mi ile to kasy wydaliście. Zapewne to z tego dawaliście mi jakieś marne grosze!-krzyczę nieźle wkurzona. Michał podchodzi i obejmuje mnie ramieniem. –Rozumiecie? Nic, a nic od nas nie dostaniecie. Więc albo odpuszczacie i raz na zawsze znikacie z mojego życia, ale będzie się bawić po mojemu….to jak?-pytam, a w słuchawce rozbrzmiewa cisza. Spoglądam na Pati, a ona na mnie. Marzę by się udało i nie musiała iść do jakiegoś programu czy udzielić wywiadu o tym co przechodziłam. To było wciąż bardzo bolesne wspomnienia.
-Jeśli zostawimy was i nigdy więcej się nie odezwiemy to zostawisz nas w spokoju?-zadaje mi pytania.
-Marzę żeby zapomnieć o was, żeby było tak jakby w moim życiu nigdy was nie było i abyście nigdy więcej się nie pojawili.
-Dobrze. Ty nie chcesz nas znać, a my nie chcemy znać ciebie. Dla nas już ciebie nie ma.
-I bardzo dobrze.-odpowiadam.
-Nie chcemy żadnych pieniędzy, ale ty masz milczeć!-grozi.
-W porządku. Dopóki wy nie złamiecie obietnicy ja także tego nie zrobię.
-Miejmy nadzieję, bo inaczej oboje tego pożałujecie!
-Żegnajcie.-odpowiadam i rozłączam się.

Spoglądam na Michała i mocno się do niego przytulam. Po prostu nie mogę uwierzyć, że to jest koniec…..że to naprawdę jest już koniec. Pierwszy raz postawiłam się im i udało się. Unoszę wzrok i całuję siatkarza w usta.

-To koniec.-szepczę.
-Tak. To już koniec. Jesteś wolna.
-Nie masz pojęcia jakie to wspaniałe uczucie wiedzieć, że już nic nam nie zagraża i możemy być szczęśliwi.

Odrywam się od niego i ściskam od razu przyjaciółkę. To przecież był jej pomysł, aby to zrobić. Co by się wydarzyło gdyby jej nie było? Jest moim aniołem.

-Pati dziękuję co….strasznie, strasznie.
-Nie ma za co Kinia. Przecież to ty rozmawiałaś i mówiłaś, a nie ja.-odpowiada.
-Ale gdybyś nie podsunęła tego pomysłu to nic by nie wyszło.
-Proszę.
-W takim razie dzisiaj robimy kolację. Przyjdź z Damianem. W końcu muszę go kiedyś poznać. A ty Michał.-i zwracam się do chłopaka.-Zaproś Zbyszka i Maję. Mam ochotę świętować te szczęśliwe zakończenie z moimi przyjaciółmi.-mówię jak nakręcona i ze szczęścia po prostu aż chce mi się skakać.

Oboje patrzą na mnie i uśmiechają się. Teraz już będziemy szczęśliwi na zawsze i nikt nam nie przeszkodzi.
Wieczorem wpadły obie pary i razem zjedliśmy przygotowaną przeze mnie kolację i wypiliśmy wino, wciąż ze sobą rozmawiając. Chłopak mojej przyjaciółki jest naprawdę fajny. Kiedy wieczorem rozeszli się do siebie usiedliśmy z Miśkiem na kanapie z kieliszkami wina. Postawiłam go jednak na chwilę na stolik i mocno przytuliłam do Michała.

-Kocham cię.-mówię.
-Ja ciebie też……widzisz? Kiedyś musiało być dobrze. Przecież widać, że jesteśmy dla siebie stworzeni.
-Widzę. I cieszę się, że naszej miłości już nikt nie będzie zagrażał. Jesteśmy tylko ty i ja.
-Na zawsze skarbie. Czas zacząć nasze wspólne życie bez żadnego myślenia o tym, że za chwilę mogliby nas znaleźć i cię mi zabrać. Już tak nie będzie.
-Nie.-i uśmiecham się.
-Skoro tak, to może wyjechalibyśmy gdzieś? Mam 10 dni wolnego i potem znów do Spały.
-Szkoda, ale wiesz…….jakoś nie za szczególnie chcę gdzieś się udać. Dużo czasu spędziłam w podróży i najchętniej to posiedziałabym tutaj i nacieszyła się po prostu tobą.
-Wiem, ale……okej chcesz być ze mną tak?-dopytuje.
-Tak, ale Michał jak chcesz gdzieś polecieć to ja to zrobię. Dla ciebie wszystko.
-Nie trzeba. Znam świetne miejsce w którym na pewno będziemy razem, a dodatkowo wyjdziemy z miasta.
-Gdzie?-pytam wodząc palcem po jego ustach.
-W nasze miejsce…..tam gdzie spędziliśmy razem kilka najpiękniejszych dni.-odpowiada, a ja od razu wiem co ma na myśli.
-Jak dla mnie to idealne miejsce. Uwielbiam tam jeździć. Mimo iż to tam przeżyłam kilka najlepszych chwil w życiu to również i tam to wszystko się skończyło.
-Czyli nie chcesz jechać?-dopytuje.
-Chcę. Jasne, że chcę. Teraz nikt mnie stamtąd nie zabierze.-i śmiejemy się.
-No chyba, że ja.
-Albo ewentualnie Pati.-dodaje, a on odstawia kieliszek z winem i zakłada mi włosy za ucho.
-Jesteś cudowna.-mówi i całuje mnie w usta. Odpowiadam na tą pieszczotę, a po chwili siatkarz porywa mnie na ręce i niesie do sypialni. Tam bardzo szybko pozbyliśmy się jakichkolwiek ubrań i kochaliśmy się całą noc. Było nam wspaniale. I mimo tego, że znamy już się dość dobrze,  nigdy nie mamy siebie dość, a wręcz przeciwnie jeszcze bardziej się pragniemy.


_____________________________________________________________________________

No i wiemy co takiego wymyśliła Pati. No i jak widać nastąpił koniec szantażu. :) Zapanowała znów radość :D

Odnośnie komentarza pod poprzednim postem,gdzie któraś z was prosiła mnie o rozdział wcześniej. Przepraszam, ale za późno odczytałam to i temu nie pojawił się.
Pozdrawiam :*