Rozdział 42

Na zewnątrz  ktoś złapał mnie za nadgarstek i szarpnął. Odwróciłam się i zobaczyłam Davida. W tym samym momencie przed hotel wybiegł półnagi Kubiak. Widziałam jak łyżwiarz patrzył to na mnie, to na Michała. Miałam tylko nadzieję, że nie rzuci się na niego z pięściami.

-Kinga proszę cię..-mówi Kubiak.

Ja jednak patrzyłam na mojego obecnego chłopaka.

-Powiedz, że nie zdradziłaś mnie?! Powiedz, że z nim nie spałaś!-wykrzyczał szarpiąc mnie za przedramię.

-David…-wykrztusiłam przez łzy.

-Spałaś z nim czy nie?!-ostro pyta.

-Tak, ale to tylko ten jeden raz…..on nic dla mnie nie znaczył-odpowiadam chociaż kłamię. Wiem, że w tej chwili krzywdzę Michała, ale nie będę narażać go niepotrzebnie. Odwróciłam się by spojrzeć na Kubiaka. Nie mogłam znieść jego smutnego wzroku.

-Kochasz mnie jeszcze?-pyta-Nie odpowiedziałaś mi na to pytanie wciąż.-dopytuje przyjmujący.

-Idziemy!-syknął David i pociągnął mnie mocno za nadgarstek. Kierowaliśmy się do jego samochodu. Niemal siłą wepchnął mnie na siedzenie pasażera. Sam zasiadł na miejsce kierowcy i ruszyliśmy. Atmosfera była bardzo gęsta. Bałam się odezwać pierwsza, ale musiałam to zrobić.

-David przepraszam…..wybacz mi to.-mówię, a on zjeżdża na pobocze.

-Jak mogłaś?! Jak mogłaś mi to zrobić?! Ja ci pomagałem, a ty tak mi się odpłacasz?!

-Mówię, że to była chwila słabości….dobrze wiesz, że cię kocham!

Wtedy też odwraca się i patrzy mi w oczy.

-Nie Kinia…..ty mnie nie kochasz….kochasz jego. Zawsze tak było.-spokojnie mówi, a mnie samą dziwi ton jego głosu.

-David to przeszłość.

-Niestety nie. Starałem się zastąpić ci jego…byś pokochała mnie tak samo mocno, ale to było na nic. Całe twoje serce zawsze należeć będzie do tego siatkarza. I co bym nie robił nigdy mi się nie uda dotrzeć do ciebie.

-Przepraszam cię ja….

-Kochasz go?-pyta

-Nie ma to znaczenia.

-Właśnie, że ma. Bądź ze mną szczera przynajmniej teraz.

Spojrzałam przed siebie i sama nie wiedziałam co w tej sytuacji zrobić.

-Tak …..wciąż go kocham-odpowiadam patrząc na niego.

-To czemu nie odpowiedziałaś na jego pytanie?

-Bo nie mogłam….kazałam mu ułożyć sobie życie z inną. Ja nie mogę…..

-Naprawdę nie widzisz, że on też nie przestał cię kochać. Nie znam go, ale widziałem jego twarz kiedy powiedziałaś, że to nic dla ciebie nie znaczyło.

-Dlaczego to robisz?-pytam.

-Co robię?

-No tak jakby sam pchasz mnie znów w jego ramiona…..powinieneś spoliczkować, nakrzyczeć na mnie, cokolwiek, a ty robisz wszystko w odwrotną stronę.

-Skoro tak rozmawiamy to ty również powinnaś coś wiedzieć……na początku naprawdę cię kochałem. Wciąż w jakimś sensie jesteś dla mnie ważna, ale….

-Ale?

-Ale zakochałem się w innej.-odpowiada, a ja sama nie wierzę, w jego słowa.

-Co?

-Przepraszam…kiedy uświadomiłem sobie, że pomimo, iż jesteśmy razem nigdy nie będziemy w pełni szczęśliwi….wtedy miałem takie małe załamanie i pewna dziewczyna mi pomogła….i zakochaliśmy się.

-Kim jest ta szczęściara?-zapytałam uśmiechając się. Nie byłam zła jakoś za to.

-Susan.

-Dziewczyna która wyrównuje nasze lodowisko?-zadałam pytanie nieco zdziwiona.

-Tak….przepraszam, że wykorzystywałem ten fakt, że jesteśmy parą i wtedy kiedy powianiem być z tobą byłem z nią.

-Dlaczego tak robiłeś?

-Mamy podobnych rodziców. Chcieli nas połączyć, bo wiesz….mamy taki sam styl życia. Oboje jeździmy i mamy kontakt z lodowiskiem…..nie znieśliby, że moja dziewczyna mogła by być zwykłą prosto kobietą która na dodatek pracuje u nas….jakby to oni powiedzieli…..stać mnie na lepszą, a nie na taką z dolnej półki.

-W takim razie co robimy?-zapytałam.

-Sądzę, że może czas wziąć nasze życie w swoje ręce….zanim jednak to musimy coś zrobić jeszcze.-mówi odpalając auto.

-Co?

-Musisz powiedzieć temu chłopakowi, że go kochasz….i nigdy nie przestałaś.-odpowiada, a ja sama nie wiem co powiedzieć.

-Ale to nie teraz…..niedługo ma mecz.

-No to będzie idealna okazja na to.

-Jak to?!

-Powiesz mu to na meczu.

-Zwariowałeś?! A co jeśli nasi rodzice będą to oglądać?!

-Załatwi się to jakoś-i posyła mi uśmiech.

-Dziękuję ci za wszystko David i jednocześnie przepraszam, że taka zimna byłam.

-Nie byłaś. Naprawdę niekiedy było fajnie. Starałaś się zapomnieć i ułożyć sobie życie na nowo, ale nie wszyscy z marszu potrafią zapomnieć o osobach które znaczą dla nich wszystko… i zazdroszczę temu siatkarzowi….każdy pozazdrościłby mu takiej dziewczyny która kocha go cały czas. To się nazywa prawdziwa miłość.

-Zobaczysz tobie z Susan też się ułoży. Jesteś świetnym chłopakiem….zasługujesz na szczęście i zapewne ona ci go da….ja niestety nie potrafiłam tego.

-Byłem szczęśliwy z tobą….ale mam nadzieję, że nie masz mi za złe tych schadzek z nią za twoimi plecami?

-Absolutnie nie.

Zawiózł mnie prosto do mojego domu. Gdy wysiadałam zapytał.

-O której grają?

-O 20:00.

-W takim razie przyjadę o 19:00. Bądź gotowa.

-Okej….dzięki.

I zamknęłam drzwi. Patrzyłam jak odjeżdża, a potem weszłam do domu. Przywitała mnie Elwira która zaciągnęła do kuchni na obiad. Byłam szczęśliwa. Najważniejsze w tej chwili dla mnie było by powiedzieć wszystko Miśkowi.

Długo zastanawiałam się co na siebie założyć. Z szafy w końcu wyciągnęłam dżinsy,bokserkę, na to bluzkę i białe tenisówki. Włosy związałam w kucyk i czekałam tylko na pojawienie się Davida. Jak tylko usłyszałam dźwięk dzwonka na dole zbiegłam szybko. Ujrzałam go uśmiechniętego. Wszedł przywitał się z moim rodzicami, a potem porwał mnie. Wsiedliśmy do samochodu i ruszyliśmy. Kiedy znaleźliśmy się pod halą chłopak wyciągnął ze schowka jakieś karty.

-Tu masz bilet….a to jest możliwość wejścia wszędzie…taka przepustka VIP.

-Jak ty to zrobiłeś?-zapytałam zakładając na szyję smycz z kartą.

-Ma się znajomości….a teraz leć i powiedz jemu to co musisz.

-Dziękuję-przytuliłam go i pocałowałam w policzek.

-Zdecydowanie teraz lepiej wyglądasz….uśmiechasz się tak szczerze gdy on jest w pobliżu.

Uśmiechnęłam się tylko i wyszłam z auta. Dzięki tej wejściówce nie musiałam stać w kolejce. Hala wypełniała się kibicami, a siatkarzy wciąż nie było. Zajęłam moją miejscówkę. Pech chciał, że nasi siatkarze weszli na drugą część boiska więc Michał nie był w stanie nawet mnie zobaczyć. Przyglądałam się mu. Był taki przygaszony....jak nie on normalnie. Musiałam coś zrobić tylko co?

Mecz zaczął się od zwycięstwa Amerykanów. Nasi jednak wygrali dwie kolejne partie pod rząd. Była dłuższa chwila przed czwartą przerwą. Wiedziałam, że nie mogę już dłużej czekać. Patrzyłam na smutnego Kubiego i nie mogłam znieść tej myśli, że to znów przeze mnie. Kiedy ochroniarz odwrócił się przeskoczyłam przez bandy i wbiegłam na boisko. Panowie zrobili to samo, ale mieli nieco wolniejsze ruchy przez swoje ciałka.

-Michał!-krzyknęłam.

_________________________________________________________________________________

No i jest kolejny. Trochę zawrzało między nimi. I jak widać dziewczyna wybrała Davida i zostawiła Michała. Jak myślicie co on teraz zrobi? W końcu Kinga go odrzuciła i zraniła. Powinien dać jej szansę czy nie? Co zrobi teraz? David miły i zakochany w innej.Niby ładnie pięknie. Ale czy na pewno jest szczery mówiąc to? Może coś kombinuje?

No i nic. Następny rozdział chyba w sobotę, ale mam dla was propozycję jedną. :) 27 komentarzy za rozdział jutro? W razie czego zaplanuje sobie i ustawie na opublikowanie o godzinie 18. Więc jak?

Pozdrawiam :*